«Μα τίποτα δεν τρώει το παιδί;»
«Γίνεται ένα παιδί να μεγαλώσει μόνο με μακαρόνια με κιμά;»
«Mην αφήσεις τη τελευταία σου μπουκιά, είναι η δύναμη σου»
«Διαβήτη θα πάθει το παιδί με τόσα γλυκά που τρώει»
«Φάε αγάπη μου άλλη μια μπουκιά για τη γιαγιά»
Τέτοιου είδους ατάκες ακούγονται καθημερινά σε εστιατόρια, ταβέρνες, πλατείες και πεζόδρομους από αγχωμένες μαμάδες, κουρασμένους μπαμπάδες, επίμονες γιαγιάδες, φίλους και λοιπούς συγγενείς.
Όμως αλήθεια, πόσο χρειάζεται να παρεμβαίνουμε στο φαγητό των παιδιών μας;
Εμείς καθορίζουμε την ποσότητα, την ποιότητα ή τη συχνότητα;
Πόσα γλυκίσματα να επιτρέπουμε την εβδομάδα;
Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις διαφέρουν ανάλογα με το οικογενειακό τραπέζι που στρώνει κάθε σπίτι και το κάθε παιδί ξεχωριστά. Αξίζει να τονίσουμε πως το φαγητό είναι μια ΑΠΟΛΑΥΣΗ και συγχρόνως μία ΑΝΑΓΚΗ. Είναι σημαντικό η γεύση και το άρωμα του ζεστού φαγητού στο οικογενειακό τραπέζι να είναι μία ευχάριστη εμπειρία για κάθε παιδί. Μια θετική εμπειρία που καλύπτει την ύψιστη βιολογική ανάγκη του ανθρώπου για τροφή!
Δεν ωφελεί κανέναν να μετατρέπεται το φαγητό σε ΜΕΣΟ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ. Σε καμία περίπτωση (είτε για να φάει περισσότερο, είτε για να φάει λιγότερο, είτε για να φάει κάτι που δεν θέλει) δεν βοηθά να θεωρεί το παιδί το γεύμα μία αγκαρία.
Όσο περισσότερο εστιάζουμε στο φαγητό, τόσο περισσότερες ευκαιρίες εργαλειοποίησής του, δίνουμε στο παιδί. Εκείνο, δηλαδή, παρατηρεί το έντονο ενδιαφέρον μας για το φαγητό και υποσυνείδητα το χρησιμοποιεί για να τραβήξει την προσοχή μας.
Ας σταματήσουμε, λοιπόν, να αγωνιούμε για το αν θα φάει το παιδί, πότε και πόσο θα φάει και ας το αφήσουμε ελεύθερο να απολαύσει τα γεύματά του. Εξάλλου, τα μικρά παιδιά δεν τρώνε συναισθηματικά! Σε αντίθεση με τους ενήλικες, τα παιδιά αντιλαμβάνονται πότε πραγματικά πεινούν και τρώνε μέχρι να νιώσουν πως χόρτασαν.
Αυτό που είναι πιθανό να συμβεί και γι’ αυτό και δεν πρέπει να γίνει το φαγητό καταναγκασμός, είναι το παιδί να χάσει τη μοναδική ικανότητα που έχει να υπακούει στα αισθήματα της όρεξης και του κορεσμού του! Συνεπώς, για να βοηθήσουμε το παιδί να αναπτύξει μία καλή σχέση με το φαγητό οφείλουμε να επιλέγουμε το ΤΙ και το ΠΟΤΕ στη διατροφή του και το παιδί το ΑΝ και το ΠΟΣΟ!