Διατροφή σε παθήσεις
Τις τελευταίες δεκαετίες η ιατρική έρευνα άρχισε σταδιακά να εστιάζει στη μελέτη των επιδράσεων της δίαιτας και των συνθηκών ζωής σε νοσήματα όπως οι καρδιοπάθειες και ο καρκίνος. Τέτοιου είδους ασθένειες δεν είναι πλέον αποτέλεσμα του υποσιτισμού και της ανεπάρκειας θρεπτικών συστατικών, αλλά της υπερεπάρκειας τροφής και της μείωσης της φυσικής δραστηριότητας. Αυτά τα νοσήματα επηρεάζουν πλέον μεγάλη μερίδα του πληθυσμού και αν εμφανισθούν δεν μπορούν να θεραπευθούν, παρά μόνο να ρυθμιστούν κατάλληλα. Για το λόγο αυτό, ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης των χρόνιων νοσημάτων είναι η πρόληψη τους, μέσω αρχικά του προσδιορισμού των παραγόντων κινδύνου ανάπτυξης αυτών των παθήσεων και στη συνέχεια μέσω της δημιουργίας προγραμμάτων υγείας που θα έχουν ως σκοπό τη μείωση αυτών των παραγόντων.
Κοινά χρόνια νοσήματα τα οποία χρήζουν εξατομικευμένη διατροφική παρέμβαση είναι τα εξής:
Αθηροσκλήρωση/ Στεφανιαία νόσος: Όλες οι παρεμβάσεις, είτε διαιτητικές είτε φαρμακευτικές, στοχεύουν στη μείωση των επιπέδων χοληστερόλης στο αίμα, στη διακοπή του καπνίσματος, στη μείωση της πρόσληψης κορεσμένων λιπαρών, στον έλεγχο του σωματικού βάρους και την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας.
Υπέρταση: Η αυξημένη αρτηριακή πίεση είναι παράγοντας κινδύνου εμφάνισης κυρίως στεφανιαίας νόσου αλλά και νεφροπαθειών. Τονίζεται πως η παρουσία παχυσαρκίας είναι ένας παράγοντας που επηρεάζει σημαντικά την υπέρταση, για αυτό και όταν ένας παχύσαρκος ελαττώσει το σωματικό του βάρος, μέσω ενός συνδυασμού διαιτητικής αγωγής και αύξησης της φυσικής δραστηριότητας, η υπέρταση μειώνεται. Όσον αφορά τα συστατικά της δίαιτας που ενδεχομένως επηρεάζουν την αρτηριακή πίεση , αυτά είναι το οινόπνευμα, το ασβέστιο, το νάτριο και το κάλιο.
Σακχαρώδης διαβήτης: Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ένα νόσημα που χαρακτηρίζεται από αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, λόγω προβλημάτων στη σύνθεση ινσουλίνης από το πάγκρεας (διαβήτης τύπου 1) ή στην ευαισθησία των κυττάρων στην ινσουλίνη (διαβήτης τύπου 2). Ο διαβήτης τύπου 2 είναι πολύ συχνός στους παχύσαρκους και η αντιμετώπιση του περιλαμβάνει μείωση του σωματικού βάρους και διαιτητική παρέμβαση.
Καρκίνος: Έχει βρεθεί πως πολλά συστατικά της τροφής μπορούν να επηρεάσουν το κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου, όπως τα λιπίδια, οι φυτικές ίνες, οι αντιοξειδωτικές βιταμίνες Ε, C και Α καθώς και το β-καροτένιο. Τονίζεται πως η πιο ισχυρή επίδραση φαίνεται να είναι αυτή των φυτικών ινών στο καρκίνο του πήχεως εντέρου. Τα φρούτα, τα λαχανικά, τα δημητριακά και το ελαιόλαδο είναι καλές πηγές όλων των παραπάνω προστατευτικών θρεπτικών συστατικών!